El Christo de CBBA (bewerkt)

Lieve mensen, hier een bericht uit CBBA (cochabamba, Bolivia).
De vlucht(en) waren lang en saai, dus daar ga ik niet te veel over zeveren.
Het moment dat ik eindelijk aankwam in CBBA was fascinerend en vreemd.
Mijn familie stond me op te wachten, buiten de vader die nog werkte, en toen (zo´n 10 uur ´s avonds) zijn we nog snel een fastfoodrestaurant (frankfurrt) binnengesprongen om ons te verzadigen met cola, frietjes en hamburger.
Buiten het feit dat iedereen me aanstaarde (bijna blond haar zie je hier niet vaak) voelde ik me volledig thuis.

Eerste echte dag in CBBA: ZATERDAG.
Eerste herinnnering: opstaan van de honger en merken dat je in een verlaten huis bent: de familie was gaan wandelen in een traditionele optocht maar dat betekende om 5 u ´s nachts vertrekken, dus hebben ze me laten liggen.
Ik herinnerde me nog net waar het eten lag en heb dan maar lekkere eitjes gemaakt en gerust tot Arzob dronken thuis kwam (wat heel grappig was). Daarna kwam iedereen binnengedruppeld, en zag ik mijn familie in het geheel: Arzob BIG (de papa), Gloria (de mama), Louisa (de indiaanse huishoudster), Camilla (zus), Arzob JR (broer) --> Je spreekt het uit als Arso.
Het is een hele leuke familie, Louisa en mijn moeder spreken enkel quechua en Spaans maar ze lachen heel veel dus dat is goed, de 2 Arzobs en Camilla spreken Engels en Frans.

In de middag zijn we Christo gaan bezoeken: het is een kleine replica van Christo in Brazilie en lijkt CBBA te omarmen. Ik ben ook met Camilla naar de Cancha gegaan, een soms overdekte markt waar je alles kan vinden.
H & M of de carrefour kennen ze hier niet, op een paar winkels na (waar het duurder is) moet je alles kopen op de markten. De Cancha is zeer populair omdat de spullen die je er vind typisch boliviaans zijn (en heel mooi).

De eerste indruk van Bolivia is een zeer goede: het zeer is hier zeer goed, ook al is de winter nog maar net gedaaan, het regent niet, iedereen is aardig, de huizen zijn prachtig en eigenlijk zie je nog niet zo heel veel armoede op straat.

ZONDAG
Nog meer rondgereden in de stad en hoewel iedereen het een groot dorp noemt, lijkt het voor mij gigantisch. We zijn vele Quechua (=indianen) vrouwen tegengekomen, zij zijn de kleinste, traditioneelste en armste bewoners van Bolivia. ´s Middags zijn we samen in een eethuis / markt aan de andere kant van de stad gaan eten.
Het was traditioneel eten dat CHICHARON noemt, gefrituurd varkensvlees, dat wordt gegeten met CHICHA, een alcoholische drank van gistend mais.
Chicharon, me gusta, perro Chicha?
Chicha is nogal bitter van smaak en dus niet echt lekker en bovendien werd ik er zoooo ziek van!
Mijn ouders hadden net gebeld (dank u trouwens, dat was leuk) en toen was alle nog perfect maar het ging steeds slechter, tot ik als een wrak naar huis werd gevoerd.

Daar werd heel goed voor mij gezorgd, blijkbaar hebben alle "vreemdelingen" problemen met Chicha, en na een paar uur slaap was ik al weer beter.
Die avond was er dan nog een klein feestje bij ons thuis omdat Camilla maar België zou vertrekken. Zo heb ik nieuwe mensen en de plaatselijke rum leren kennen, al keek ik wel uit na die middag.

MAANDAG
vandaag dus, was mijn eerste dag school. Ik spreek nog bijna geen Spaans, al lukt verstaan al wel soms, en was heel zenuwachtig voor het moment dat ik voorgesteld zou zorden in de klas, maar iedereen was zoooo lief. Ik ga naar de 4e en hoogste graad en in februari, na de zomervakantie hier, ga ik samen met Arzob naar de unif. Lang ben ik niet op school gebleven, maar ik heb nu al een fan en een heleboel nieuze "vrienden", 2 uitnodigingen voor feestjes en massa´s bewonderaars van mijn haar. Alleen kan ik de namen van mijn nieuwe vrienden niet onthouden: er zijn 2 Christians, Diego, Cynthia en ... uhm ... de rest ben ik al vergetn.
Morgen ga ik alleen naar school (vndaag was Camilla mee) en is het dus weer spannend.
School is hier heel anders dan België, zeker dan het RIKSO :).
We moeten hier een uniform dragen in blauw en wit, met bijhorende das.
Maandag is dat verplicht een rokje waaronder zwart gelakte balerinas worden gedragen zaarin zitte sportsokken horen. Nachtmerrie :).
S Maandags zingen ze ook het het volkslied, groeten ze voor de vlag, zingen ze het schoollied, bidden ze het onze vader en het ave maria...
even wennen dus maar iedereen zegt me zoveel tijd te nemen als ik wil, het is eigenlijk echt heel chill hier.
School duurt ook mar tot kwart na 1, daarna doe je gewoon waar je zin in hebt.

Ik rond nu af want Arzob komt me straks halen dus:
Ciao (is blijkbaar ook Spaans)

Ik hou nu al van Bolivia maar toch mis ik jullie een (heel klein) beetje.
Meer verhalen als ik terug intrenet kan fixen.
--> Het is gemaakt :).

BYe Bye