Het sociaal communisme van Evo Morales

25 januari:

De stad is, op een paar illegaal rondrijdende motors volledig stilgevallen en lijkt tegelijkertijd toch op een overvol kippenhok. Auto´s, taxi´s en motors zijn vandaag verboden, het openbaar vervoer komt het centrum niet binnen, winkels zijn gesloten en liefst nog verzegeld en zelfs de meeste officiële instanties houden hun deuren dicht.
Op het voetpad verzamelen mensen zich in pratende groepjes, angstvallig fluisterend of luid roepend, maar allemaal hebben ze het over hetzelfde onderwerp. Sommigen houden hun mening niet onder stoelen of banken, hoewel de slimsten onder hen hun gedachten voor aan de ontbijttafel houden .
Op elke straathoek staan een stuk of twee politieagenten, terwijl er in de hele stad nog een paar legertrucks zachtjes rondtuffen en privé-veiligheidsagenten de gevaarlijkste buurten onder hun controle nemen. Toch blijft er een ondergrondse spanning hangen, terwijl iedereen na weken van roddels, geruchten en vage cijfers op de uitslag wacht.
Wat dag het vandaag is? Verkiezingsdag.

Dit moet wel een van de belangrijkste dagen zijn uit de recente Boliviaanse geschiedenis.
Huidige president Evo Morales, eerste machthebber van indiaanse origen, heeft zijn voor- en nadelen, fans en vijanden. Met zijn verleden als dubbele moordenaar (hoewel nooit veroordeeld door o.a. zijn presidentiele bescherming) en secundair diploma behaald twee maanden voor zijn verkiezing heeft hij, laat ons zeggen, een nogal tweezijdig beeld van zichzelf geschapen.

Met zijn indiaanse roots en lage afkomst heeft hij een grote aanhang bij de armere boerenbevolking die ten onrechte dicenias lang is gediscrimineerd.
Door zijn nieuwe analfabetiseringscampagne die geïnspireerd is door Nicaraguaanse campagnes in de vroege jaren 80, wordt een beter toekomstbeeld ontwikkeld, met meer steun van de overheid wordt schoolgaan bij de plattelandsbevolking bevordert en die positieve criminatie creëert dagelijks meer (arme) aanhangers van Evo Morales.

Bij de iets intelectuelere, rijkere stedenlieden zijn Evo´s aanhangers echter eerder een uitzondering. Nu is het hun beurt gediscrimineert te worden.
Aanhoudende criminaliteit en corruptie doet hun afkeer (of wanhoop) steeds groeien.
Vele fouten en mankementen in de vorm waarop Evo Morales zijn geliefde vaderland leidt en de luche vormgeving van deze nieuwe regering , doet vragen over zijn incopetentie rijzen.

De vicepresident, Álvaro García Linera, draagt ook zijn steentje bij aan deze nieuwe gedachte van klassenvorming. Of het om populariteit of macht gaat is niet echt zeker, maar met zijn achtergrond als rebellenleider van het Lichtende Pad heeft hij in zijn oud territorium, de hoogvlakten van Bolivia, nog steeds een hele boel aanhangers.
La Paz, gelegen in dit gebied en administratieve hoofstad van de natie, wordt daarom wel eens als kloppend hart van de Massistische beweging (aanhangers van Evo) en corrupste gebied gezien. Samen met de plattenlandsprovincie Oruro worden hier het grootste aantal JA stemmen geregistreerd.

In dit recentste referendum wordt gestemd over een mogelijke nieuwe grondwet, die opgesteld is volgens de basisprincipes van het communisme. Nieuwe grondverdeling, nationalisering van enkele grootbedrijven (vaak onder leiding van enkele machthebbende ministers), nieuwe machtsverdeling tussen de originele indiaanse bevolking en degenen met Spaans-Boliviaanse aankomst die dateert van de kolinisatie en afschaffing van het Christendom als nationale godsdienst worden beschreven in de informatieflyer die in het centrum in elke brievenbus wordt gedropt, een week voor de eigenlijke verkiezingen.

Morales wilt onder de term sociaal comunisme een nieuw regeringsvorm invoeren waarin het land wordt verdeeld in de oorspronkelijke 36 gemeenschappen, met een door de staat gedirigeerde economie die de geldstroom naar elk gebied zal controleren.
Tegelijkertijd wordt in de nieuwe grondwet het territorum en de taal van elk gebied erkend.
Ook zullen zij een eigen justitiesysteem mogen gebruiken volgens de oude, oorspronkelijke gebruiken, afgescheiden van de nationale justitie en beslissingsrecht hebben over het gebruik van hun natuurlijke rijkdommen, in afspraak met de nationale wetten.

Hoewel de nieuwe grondwet met een kleine meerderheid redelijk goed onthaald werd, zijn de uitkomsten dubbelzinnig en vrezen velen voor een uiteindelijk slechte afloop.
Hoewel de UN bij de bekendmaking van de uitslag Morales´ regering heeft gefeliciteerd voor de rustige en eerlijke verloop, is het onder de Boliviaanse bevolking een algemeen geweten feit dat verscheiden stemmen werden gekocht en er in bepaalde provincies meer stemmers waren dan het wettelijk ingeschreven aantal stemwilligen.
(Stemmen is verplicht vanaf de leeftijd van 18 maar voor elke verkiezing moet je op voorhand een inschrijving doorlopen, of de recht op je stem wordt afgepakt.)

Rellen bleven al een geluk uit na de bekendmaking van de uitslag, maar velen nemen al voorzorgen om problemen op de lange baan uit de wewg te gaan.
Grootlandhebbers verdelen hun terreinen in pakketjes van 5ooo hectare (de toegestaande hoeveelheid volgense de nieuwe grondwet) en proberen kopers te strikken met uitermate lage prijzen, voor de regering zich in enkele maanden met de verdeling zal moeien.
Hoewel er al veel langer door de aanhoudende politieke spanningen een grote vraag naar Noord-Amerikaanse visas was, loopt de ambasade van de Verenigde Staten in La Paz nu op volle toeren en ook Spaanse visas zijn heel populair. Hele gezinnen vragen een verblijfsvergunning aan met een flexibele vervaltijd van 10 jaar aan of proberen via neven en tantes die daar verblijven werk en huisvesting te vinden. Uiteraard is dit een nogal moeilijke en vooral dure procedure en krijgen vaak enkel de succesvolste gezinnen deze visas ook echt mee naar huis.

We kunnen dus moeilijk stellen dat het gehele land tevreden is met deze nieuwe manier van zaken en hopen voor het beste in de toekomst.




VOLGENDE KEER MEER OVER CARNAVAL (wat een heel groot en interessant feest is hier) EN MIJN VRIJWILLIGERSWERK ¨PERFORMING LIFE¨